Na  een lange, lange tijd van multi-tasken, alle ballen hooghouden, gaan als een banaan,                                    enz. was de batterij ineens leeg en niet meer even op te laden. Dus de diagnose was                                    niet ingewikkeld en voor de hand liggend. Ik heb nog wel bloedonderzoeken laten doen,                                    en een maag onderzoek en ook nog een darmonderzoek, maar daar kwam niks                                    bijzonders uit. Dus de ziektewet in en veel rusten, mijn energiepeil was behoorlijk                                    gezakt.                                    Na een tijdje mocht ik weer re-integreren op een afdeling activiteitenbegeleiding, maar meer als 3 x 4 uur lukte me niet en ik moest me ook regelmatig ziek melden, vanwege inzakkers waarbij ik hoogstens 1 of anderhalf uur energie had om het hoognodige te doen. Omdat ik in die tijd geen vast contract had ging ik over naar een particuliere organisatie die voor mij de ziektewet regelde, die was trouwens al een paar keer bij Radar geweest en had de FNV al op zijn nek. Dat hielp bepaald niet om te herstellen, zij gingen een andere weg met me op om mij zo snel mogelijk weer betaald werk te laten doen.  Ik heb een enorme strijd moeten voeren over de meest bizarre dingen, zoals valse beschuldigingen, een second opinion in een slecht bekend staande wijk in Rotterdam, veranderen van plannen van de bedrijfsarts enz. Ik was blij dat ik geleerd had om God voortdurend om wijsheid te bidden, zodat ze uiteindelijk mij op geen enkele manier konden benadelen, maar aan mijn herstel droeg het zeker niet bij. Uiteindelijk waren zij degenen, die de handdoek in de ring gooiden, maar toen waren er bijna 2 jaren voorbij en moest ik gekeurd worden voor de WIA en dit werd door een keuringsarts van het UWV gedaan. Deze keek niet wat de bedrijfsartsen gezegd hadden of de psychologe en luisterde ook niet wat ik te zeggen had maar oordeelde dat ik 30 uur per week kon werken en 8 uur per dag. Ik kon het net 8 uur per dag volhouden en dan lag ik in bed, mijn energie was nog steeds gehalveerd.  Ik was woest en maakte bezwaar. Gelukkig kreeg ik een goede en redelijke jurist van het UWV, die mij uiteindelijk wist over te halen om de WW in te gaan. Dat maakte financieel niet veel uit en ik hoefde niet meer te solliciteren, aangezien ik ongeveer een jaar later met pensioen zou gaan en dan hoefde dat niet meer. Dat gaf wel een stuk rust, en ik nam toen een paar maanden volkomen rust en dacht dat het dan wel weer klaar zou zijn. Maar ik stond toch nog min of meer in de alert modus en daar kwam ik niet meteen uit. Net toen ik weer de draad een beetje op wilde pakken brak ik mijn pols, dus dat leek op een stille wenk. Het jaar erop ging ik met pensioen en achteraf leek het erop dat ik toen pas echt aan al die vermoeidheid toe kon gaan geven en ik stortte als een plumpudding in. Tien weken lang had ik nauwelijks energie, hoogstens 3 uur op een dag, en ik was soms echt bang dat ik daar niet meer uit zou komen.

Inmiddels kwam corona met alle gevolgen van dien, wat ook geen mens in de kouwe kleren is gaan zitten, op welke manier dan ook. Nu bijna 2 jaar na die diepste inzakker begin ik weer heel langzaam met de nodige ups en downs te herstellen. Maar het gaat véél te langzaam naar mijn zin, en dat is vaak een worsteling. Toch zie ik dat God juist in deze moeilijke tijd, veel meer uit heeft kunnen werken dan dat Hij in mijn drukke tijd kon doen. Ik ben letterlijk en figuurlijk stil gezet en van een Martha veel meer een Maria geworden. Ik ben mijn hele leven doorgegaan om dingen die ik nog niet of niet helemaal verwerkt had, te verwerken. Het belangrijkste is nog wel dat ik iedereen heb leren vergeven, dit had ik steeds voor me uit geschoven en was regelmatig met God aan het worstelen hierover. Nee God praat de zonde van niemand goed, daarom zond Hij Zijn Zoon Jezus om ervoor te sterven. Hij heeft de zondaar lief, en omdat Hij ook ons vergeven heeft, wil Hij ook dat we anderen vergeven, ook degenen die nergens spijt van hebben. Jezus is ons Zelf hierin voorgegaan, toen Hij aan het kruis bad: “Vader vergeef het hen, want ze weten niet wat ze doen”. Hiermee gaf Hij alles over aan Zijn rechtvaardige Vader. Als je het hele verhaal wilt lezen vindt je het hier