Efteling
We gingen eerst naar “een ander
rijk” genaamd fata morgana
Elina was blij, dat we dat andere
rijk achter de rug hadden. Die
heeft het grootste deel met
haar ogen dicht gezeten. Terwijl
de anderen in de rij stonden bij
de baron, hebben wij een ijsje
gegeten en een rondvaart gemaakt.
De baron was een nieuwe attractie. Hierboven bleef je even hangen, voordatje in een zwart
gat in de grond stortte en er vervolgens weer net zo harduit kwam. Ik heb even een beurtje
overgeslagen. Het was 45 minuten wachten, om dan in anderhalve minuut los te gaan.
Elina en ik zaten intussen te fantaseren, om in dat huisje met die molen
te wonen, alleen had je weinig privacy, want om de haverklap kwam er eentraptreintje door
je huis rijden. Dat boerderijtje onder leek ons dan een beter idee.
Daarna ging ome Jimmy met Elina in een
doolhof. Net toen we dachten dat ze de
uitgang niet meer konden vinden, kwamen
ze te voorschijn. Dan samen met ome Jimmy
in de draaiende kookpotten. Terwijl Elina
steeds harder wilde en ome Jos steeds
harder ging draaien, moest ome Jimmy bijna
kotsen. Hij zag ook wel een beetje pipsjes,
toen hij eruit kwam. Tijd voor een reis om
de wereld in 10 minuten.
2d667e
Verder kwam de schommelboot en een
achtbaan in het donker aan de beurt.
Terwijl er een aantal naar de python
gingen, gingen Elina en ik in de bootjes
molen. Ome Jimmy was ff missselijk
genoeg en maakte foto’s van ons.
Hierna gingen we met z’n drieen een
ritje maken met een oldtimer. Elina
ging ook achter het stuur, zonder
rijbewijs, maar daar keken ze
gelukkig niet naar.
De vliegende Hollander, was de laatste achtbaan,
waar we in gingen, deze eindigde in het water.
Elina was net te klein en bleef met ome Jimmy
op ons wachten en maakte deze foto.
Op weg naar Joris en de draak met z’n
allen, zelfs oma ging mee, samen met Jillus
sirene aan gezet.
De droomvlucht was ook echt
de moeite waard. Je waande je
even in de wereld van de elfjes.
We zijn ook nog ik vila Volta
geweest. Hier kwam je in een
kamer, waar je letterlijk en
figuurlijk alles zag draaien. Als
laatste gingen we naar het
sprookjesbos. Daar zijn vrijwel
alle sprookjes te zien, die er
maar bedacht zijn.
En dan als afsluiter de jaarlijkse familiefoto, ditmaal was er
geen fotograaf aanwezig, dus Jillus zou dat dit jaar op zich
nemen. Omdat hij nu zelf niet op de foto kon, eerst even een
selfie en dan aan de slag. Dat viel niet echt mee om ons er
geordend op te krijgen, maar uiteindelijk heeft hij het toch
voor elkaar gekregen. Maar omdat we het niet leuk vonden,
dat hij er nu niet op stond, hebben we toch nog een
voorbijgangster bereid gevonden om een foto van ons allemaal
te nemen. Een leuke afsluiter van een gezellig dagje uit samen.
